Wybudowana w XIX wieku świątynia jest jedną z najstarszych w mieście, ale pierwotnie był to jeden budynek i kilka baraków. Rozbudowa i rozkwit ośrodka nastąpiły za czasów następcy fundatora, który przekształcił kompleks w centrum kulturalne buddyzmu o międzynarodowej reputacji.
Budowę zainicjował mnich Hikkaduwe Sri Sumangala Thera. Pierwotnie powstało jedynie kilka budynków, tworzących azyl dla zwolenników tradycyjnej myśli buddyjskiej będącej wówczas w defensywie z powodu rozprzestrzeniającej się na wyspie kulturze zachodu, a wraz z nią - chrześcijaństwem.
Kompleks składa się z budynków o różnej powierzchni i przeznaczeniu, niektóre z nich są skromne, inne ozdobione złotem. Wśród nich odnajdziemy charakterystyczne nie tylko dla lankijskiego budownictwa sakralnego elementy, ale także indyjskiego, tajlandzkiego i chińskiego.
W sanktuarium, sporym zainteresowaniem cieszy się niewielkie muzeum. Jego ekspozycje rozmieszczono w kilku budynkach, których podłogi, ściany i nawet sufity, pełne są ciekawych eksponatów. Zobaczymy tu także rzeźby z drewna i kości słoniowej, cenne meble, obrazy czy biżuterię oraz dwa okazy wypchanych zwierząt - słonia oraz krokodyla.
Niezwykle cenny jest garaż z samochodami - od luksusowych BMW, na zabytkowych Mercedesach i Rolls-Royce’ach kończąc.
Spośród wielu posągów Buddy, jest tutaj ten najmniejszy na świecie, umieszczony w specjalnej szklanej kopule, ułatwiającej dostrzeżenie najdrobniejszych detali.
Warto zobaczyć figurę Buddy wykonaną z jadeitu - rzadkiego minerału nazywanego niegdyś kamieniem lędźwiowym.
Na dziedzińcu warto poświęcić chwilę na ustawioną schodkowo grupę figur Buddy i kamiennych dagob, będącą pewnego rodzaju imitacją największej na świecie buddyjskiej świątyni Borobudur znajdującej się na wyspie Jawa w Indonezji.
Zaglądamy jeszcze do kolejnej sali z zabytkami muzeum, która znajduje się na podwyższonej galerii. Dostrzeżemy tutaj liczne obrazy, malowidła, figury, a także wizerunki bogów hinduskich.
Rosnące w centrum świątyni drzewo Bo jest jednym z najważniejszych miejsc kompleksu. Jest to święte drzewo figowe, znane jako Ficus Religiosa.
Ostatnim miejscem, które odwiedzamy jest ogromny pawilon z fasadą ozdobioną płaskorzeźbami przedstawiającymi sceny z życia Buddy.
Do środka wchodzimy prosto z deszczu i od razu dostrzegamy ogromną pomarańczową figurę Buddy. Figur Buddy, jak i innych postaci jest tutaj multum. Wnętrze sali wypełnione jest kolorowymi freskami. Całość, w jaskrawych barwach, przywodzi na myśl bajkowy świat.
Dla Witkacego ta sztuka okazała się być późniejszą inspiracją do namalowania wielu obrazów po powrocie do Polski.
Po wyjściu idziemy zobaczyć jeszcze jedno miejsce powiązane ze świątynią - to Seema Malaka. Niewielka świątynia na jeziorze powstała pod koniec XIX wieku, jednak w latach siedemdziesiątych XX wieku podpory pawilonu osunęły się do wody zatapiając budynek.
Znakiem rozpoznawczym współczesnej świątyni jest ażurowy pawilon, wzorowany na architekturze Azji Południowo-Wschodniej. Świątynię otoczono murem, na którym zasiadają posągi Buddy.
Umieszczony w centrum pawilon służy do medytacji i jest dostępny dla każdego - w nim również zobaczymy posągi Buddy.
W innych miejscach platformy umieszczono kapliczki poświęcone hinduskim bogom - Shivie, Vishnu, Kataragamie i Ganeshowi.
