Krynica Morska to jedno z najmniejszych miast w Polsce. Zarówno ze względu na liczbę ludności (1335 osób) oraz powierzchni (116 km2).
Obszar lądowy Krynicy Morskiej jest w całości objęty Parkiem Krajobrazowym Mierzeja Wiślana. W zachodniej części Krynicy znajduje się rezerwat przyrody Buki Mierzei Wiślanej. Obszar morski gminy Krynica Morska jest objęty obszarem specjalnej ochrony ptaków "Zalew Wiślany".
Krynica Morska
Miasto powstało w czasach pogańskich, zanim jeszcze Krzyżacy na dobre podbili ten rejon. Pierwotna nazwa słowiańska to Łeb, następnie tłumaczona na polski jako Lipa. Po zniemczeniu okolicy i osadzeniu ludności niemieckiej przyjmuje nazwę Liep. Nazwa Krynica Morska odwołująca się do wyrazu ukraińskiego i regionalizmu południowopolskiego jest nazwą całkowicie obcą z punktu widzenia mowy rdzennych mieszkańców Pomorza.
Historia
Po 1309 roku Zakon Krzyżacki przyłącza Lipę w skład Komturii Elbląskiej. Pod nazwą Kahlberg pierwszy raz wzmiankowana w roku 1424 na dokumencie Elbląskiego Komtura nadającego przywilej lokacyjny dla karczmy Mikołaja Wildenberga. Od 1466 r. mieścina należała do Gdańska, a po 1842 roku przeszła na własność Elbląga.
Tymczasowo po II wojnie światowej, w latach 1945-1947, stosowano nazwę Łysa Góra, będącą tłumaczeniem niemieckiej nazwy. W 1947 r. wprowadzono polską nazwę – Łysica, zastępując przedwojenną niemiecką – Kahlberg-Liep. W 1958 r. ponowna zmiana nazwy na Krynica Morska.
Od 1973 roku, Krynica stała się wsią sołecką w reaktywowanej gminie Sztutowo w powiecie nowodworsko-gdańskim w woj. gdańskim. Do funkcji administracyjnych Krynica Morska powróciła dopiero po ponad 18 latach, kiedy to 2 kwietnia 1991 roku z gminy Sztutowo wyłączono wsie Krynica Morska, Nowa Karczma i Przebrno, tworząc z nich miasto Krynica Morska.
Ostatnia modyfikacja: czwartek, 11-01-2024 r.
