Dla Turków osmańskich zatoka była oknem na morze - to dzięki umocnieniom twierdzy, Alanya stała się przyczółkiem, dzięki któremu zbudowali potęgę na morzu.
W historii miasto nosiło różne nazwy. Najstarsza, pochodzi z czasów luwijskich (około III-I tysiąclecia p.n.e.), gdy nazywano je Korakassa. Z kolei w latach 222-187 p.n.e. król Antiochus III Wielki próbował bezskutecznie zdobyć Coracesium.
Dziś Alanya to najlepiej znane miasto na Riwierze Tureckiej - kurort działalność rozpoczął w latach 50-tych XX wieku. Znajdująca się na styku Morza Śródziemnego i gór Taurus, a w środku miasta znajduje się cypel skalny, na którym góruje twierdza ze starożytnym rodowodem.
- Alanya to idealne miejsce na pierwszy urlop w Turcji.
Spore miasto, światowej sławy kurort, w którym znajduje się wszystko czego potrzebujecie - hotele, plaże, aquaparki, markety, a wzdłuż głównego bulwaru restauracje i sklepy na każdą kieszeń.
Wymarzony urlop w Alanyi nie może odbyć się bez zwiedzania twierdzy na skale. Malowniczo położony kompleks obwarowań znajduje się na wyrastającej pośrodku miasta skale wcinającej się głęboko w wody Morza Śródziemnego.
Cały teren twierdzy, określany przez miejscowych mianem zamku (kale), jest wyzwaniem dla każdego zwiedzającego. Aby odkryć jego wszystkie tajemnice trzeba poświęcić minimum popołudnie.
- Znaczenie strategiczne tego terenu było znane od dawna. Otoczony z trzech stron wodą kawałek skały był trudno dostępny dla zorganizowanej armii.
Najwyższy punkt wzniesienia znajduje się 250 m n.p.m. Mury ciągną się 6,5 km i pierwotnie były wzmocnione 140 wieżami.
Poniżej przedstawiamy nasz pomysł na zwiedzanie twierdzy i jej zabytków. Zaczynamy od wjazdu na szczyt półwyspu nową kolejką gondolową.
Będąc świadomym strategicznego położenia skały twierdzę rozbudowywali zarówno Rzymianie, jak i Bizantyjczycy, którzy już od VII wieku byli nieustannie atakowani przez Arabów. To właśnie m.in. ta twierdza gwarantowała im panowanie nad wąskim pasem ziemi półwyspu i dominację na szlakach handlowych Morza Śródziemnego.
Wszystko zmieniło się na początku XIII wieku, kiedy Turcy Seldżuccy pod wodzą sułtana Alaeddina Keykubata zdobyli miasto i przystąpili do rozbudowy fortyfikacji wzgórza.
- Liczące 6,5 km mury twierdz są zachowane w bardzo dobrym stanie.
Po zachodniej stronie znajduje się wyciąg gondolowy, który pozwala szybko i wygodnie dostać się na szczyt. Górna stacja kolejki umiejscowiona jest przy jednym z wyjść z twierdzy. Trzeba jedynie pokonać kilkanaście schodów i zrobić kilka selfie po drodze, aby stanąć tam, gdzie wieki temu stali osmańscy janczarzy.
Przekraczając bramę wejściową weszliśmy do północnej części twierdzy zwanej Ehmedek - nazwa pochodzi od açmedek, które w nieużywanym języku czagatajskim oznaczało "zamek na ufortyfikowanym terenie".
Ta część twierdzy pochodzi z czasów seldżuckich, ale powstała na gruzach antycznej fortyfikacji, co widać po kolorze fundamentów.
- Pierwsze widoki na zachodnią część miasta zapierają dech w piersiach, a to dopiero jeden z wielu tarasów widokowych!
Stąd możemy udać się na zwiedzanie reszty wzgórza, w tym meczet, liczne budynki, a także wypić kawę i zjeść obiad.
- Twierdza Ehmedek - od niej zaczynamy zwiedzanie.
Na południu skały, czyli idąc w stronę morza, mijamy historyczną zabudowę twierdzy. Jest tu wiele budynków użyteczności publicznej, m.in. domostwa, ruiny kościoła, krypta, a także meczet Sulejmana (Süleymaniye Cami) z jednym minaretem, wzniesiony w XIII wieku i przebudowany za panowania sułtana Sulejmana Wspaniałego.
Jest to ciekawy przykład osmańskiego budownictwa sakralnego. Warto poświecić chwilę i - jeśli nie trwają modły - wejść do środka. Na tablicach dla turystów udokumentowano historię budynku i opisano wnętrze meczetu.
- Meczet Sulejmana nie jest wybitnie wielki, ale czuć w nim ducha historii.
Dokładne poznanie terenu twierdzy może być trudne, ponieważ na mapach Google nie znajdziemy wielu szczegółów, a oficjalne drogowskazy są bardzo skromne. Zalecamy udać się na koniec skały główną drogą.
Podążając na południe dotrzemy do fortecy wewnętrznej. Na rozdrożu należy skręcić w lewo i przejść wąską ścieżką koło wysokich murów.
- Po drodze do cytadeli znaleźliśmy (zupełnie przypadkiem) świetny punkt widokowy na port w Alanyi.
Gdy zobaczymy panoramę na wschodnią część miasta skręcamy w prawo. Tam, przy niewielkim parkingu znajdują się sklepiki i punkt kasowy.
Głównym punktem całodniowej wyprawy są pozostałości fortecy wewnętrznej zwanej również cytadelą, czyli małego dodatkowo otoczonego murem terenu - są tu przede wszystkim ruiny starych budowli.
Paradoksalnie, po prawie 800 latach rządów muzułmanów, najlepiej zachowały się ruiny starego kościoła św. Jerzego - pochodzącego z czasów bizantyjskich (około X-XII wiek).
Z murów tej fortecy można zobaczyć charakterystyczny wysunięty w morze kraniec półwyspu zwany Adam Atacağı (ciskający ludzi). W średniowieczu było to miejsce egzekucji więźniów, których po prostu zrzucano do wody.
- W cytadeli najwięcej jest murów :) Pozostałe budynki to głównie fundamenty.
Twierdza jest "muzeum pod chmurką". Działa w charakterystycznej dla regionu śródziemnomorskiego otwartej formie. Z wyjątkiem fortecy wewnętrznej (cytadeli) oraz twierdzy Ehmedek, wstęp na teren muzeum jest bezpłatny.
Zakupienie biletu do jednej z części fortecy uprawnia do wejścia na teren drugiej. Można tutaj przebywać do woli, ale należy pamiętać, że ostatnia gondola do miasta zjeżdża o 23:00. Potem zostaje tylko droga w kierunku portu po stronie wschodniej.
- Taras widokowy w cytadeli to miejsce, za które zdecydowanie warto zapłacić.
Większość ważniejszych zabudowań znajduje się po wschodniej stronie skały, czyli od strony portu. Jest tam również działające do dziś osiedle mieszkalne z malowniczo położonymi domkami. U stóp wzgórza położone są: Czerwona Wieża, seldżuckie stocznie oraz budynek arsenału.
Gdy już skatalogujemy wszelkie zabytki twierdzy zwiedzania możemy udać się łagodną ścieżką do portu. Na tym etapie ścieżka zejścia jest spokojnie pochylona, a następnie przechodzimy wąską kamienną ścieżką do zamieszkanej części wzgórza. Najlepiej zbytnio nie zbaczać z głównej drogi, bo można komuś wejść na podwórko.
- Na wschodnim zboczu znajduje się droga i szeroki chodnik dla pieszych.
Z głównej drogi można zrobić wiele ładnych fotek - tutaj na każdym kroku znajduje się jakiś punkt widokowy. Na dodatek możemy zejść na dolne tarasy, gdzie są restauracje z widokiem na port.
- Teren twierdzy opuszczamy, gdy dotrzemy do bramy z wieżyczką. Można do niej wejść i obejrzeć arabskie inskrypcje.
Krętymi uliczkami schodzimy w dół i tutaj pojawia się całkiem ciekawa ścieżka - można powiedzieć... historyczna, gdyż przejście znajduje się między murami obronnymi i prowadzi wąskim tunelem, z przesmykiem pod wieżą.
- Jeszcze kilka zakrętów, schodków i wychodzimy tuż pod Czerwoną Wieżą.
Wieża powstała na rozkaz sułtana Alaeddina Keykubata w 1226 roku, w celu kontroli portu i ochrony budowanej wtedy stoczni. Jest jednym z najlepiej zachowanych reliktów kultury seldżuckiej, a dziś - zasłużenie - symbolem miasta, który pojawia się dokładnie na wszystkim.
Zbudowana na bazie ośmiokąta mierzy 33 metry wysokości o średnicy 29 metrów. Konstrukcja posiada pięć kondygnacji, z których można obserwować okolicę.
- Do ostatniej piątej kondygnacji prowadzi tylko 85 schodów. Każda z kondygnacji jest inaczej zaplanowana, posiada też inną wysokość.
Stała obsada wieży składała się z 40 osób, ale w czasach zagrożenia mogła udzielić schronienia dla 2000 ludzi.
- Wieża przeszła dwie znaczne renowacje. W latach 50-tych, i 90-tych, kiedy odnowiono ją czerwoną cegłą. Wtedy to uzyskała dzisiejszą nazwę.
Stocznia jest budynkiem łatwym do przeoczenia. Wraz z arsenałem są pozostałościami dawnego kompleksu obronnego.
Z uwagi na odległość od wieży i portu, stocznia jest często pomijana przez turystów. Tymczasem po renowacji budynek zyskał nowe życie. Możemy w nim obejrzeć m.in. ekspozycję dotyczącą historii budowy statków i nawigacji morskiej.
- W stoczni Turcy budowali statki - zarówno handlowe jak i wojenne.
Budynek stoczni ma 75 metrów szerokości i 40 metrów głębokości. Każdy dok jest oddzielnym stanowiskiem budowy, a wszystkie są połączone przejściami.
Stocznię również wybudowano z rozkazu sułtana Alaeddina Keykubata. Dla Turków stała się symbolem zaślubin Imperium z morzem, a wkrótce również symbolem tureckiej potęgi i dominacji na morzu.
- W dokach znajduje się naturalnej wielkości szkielet łodzi o długości 15 metrów. Jedyne zdjęcie, jakie mamy to selfie ;)
Wracając do portu musimy ponownie przejść koło Czerwonej Wieży.
- Na placu przed wieżą zobaczymy pomnik Ataturka.
Obecność na morzu musi stać się gwarancją istnienia naszego narodu. I to jak najszybciej - Mustafa Kemal Atatürk
Z placu pod wieżą można wejść na "molo", które właściwie jest falochronem, ale jest to jeden z tych, które nadają portowi wyjątkowej charakterystyki i są dobrze widoczne z punktów widokowych twierdzy.
- Choć przy wejściu na falochron widnieje napis zakazujący wstępu, to turyści licznie go odwiedzają.
Na końcu, przy małej latarni można zrobić zdjęcie lub panoramę z fortecą, wieżą i stocznią - wszystko na jednym foto.
Czym byłyby wakacje w nadmorskim kurorcie bez wypłynięcia na szerokie wody Morza Śródziemnego?
Popularnym sposobem zwiedzania zatoki w Alanyi jest wycieczka statkiem. Taka podróż niesie ze sobą wiele atrakcji i daje możliwość zwiedzenia miasta z zupełnie innej perspektywy.
- Wypływamy z portu, ku nowej przygodzie, hej!
Poza lokalnymi statkami i promami największy ruch generują tutaj statki turystyczne różnych rozmiarów - od potężnych okrętów stylizowanych na starożytne lub średniowieczne galeriowce po mniejsze stateczki wypływające w krótsze wycieczki.
- Rejsy wycieczkowe można zamówić zarówno w trakcie dnia, jak i wieczorne dyskoteki na morzu.
Ceny wycieczek wahają się już od kilku do nawet 20-tu euro. Dzieci mogą liczyć na rabat w wysokości 50% ceny, a do 6-tego roku wyprawa jest za darmo! Na pokład można wjeżdżać z wózkami.
Wszystkie rejsy wyglądają podobnie: statek wypływa z portu, podpływa pod Czerwoną wieżę i stocznię, a następnie opływa dookoła skałę z jaskiniami. Są to: Jaskinia Piratów (Korsanlar Mağarası), Fosforowa (Fosforlu Mağarası) i Zakochanych (Aşiklar Mağarası).
Pierwsze dwie jaskinie to zaledwie skalne wnęki. Najciekawsza jest jaskinia “Zakochanych”, która jest wąskim tunelem łączącym obie strony skały. Jest również częścią programu rozrywkowego, przygotowanego przez załogę statku.
- Jaskinia Zakochanych przyciąga turystów romantycznymi legendami.
Istnieją dwie legendy dotyczące jaskini:
pierwsza mówi, że w starożytności przez długi czas ukrywali się w niej młodzi kochankowie, których rodziny nie zgadzały się na zaślubiny swoich latorośli. Niestety, nie wiadomo jak skończyła się ich przygoda.
druga, bardziej współczesna mówi, że w latach 60-tych XX wieku ukrywali się tutaj poszukiwani przez policję kochankowie. Spędzili w niej podobno aż trzy miesiące!
Specjalnym punktem wycieczki była prezentacja zalety jaskini przez jednego z załogantów. Turek przeszedł przez jaskinię na drugą stronę skalnego klifu, po czym wykonał spektakularny skok do wody!
Długość jaskini to zaledwie 75 metrów, ale jej rozmiar jest nieregularny i w jednym miejscu trzeba przejść na kolanach. Wyjścia po obu stronach znajdują się na wysokości 8 metrów.
- Odważny Turek wspina się do Jaskini Zakochanych.
Po spektakularnym skoku do wody spędziliśmy w okolicy jeszcze kilka minut obserwując plażę Kleopatry i fortyfikacje twierdzy z zupełnie innej perspektywy. Skorzystaliśmy też z okazji do wykąpania się w ciepłej wodzie zatoki Alanyi.
- Wycieczki można zamówić w każdym biurze podróży, albo po prostu zakupić w dowolnej chwili podczas spaceru po porcie w Alanyi.
Ostatnia modyfikacja: poniedziałek, 12-02-2024 r.
